Diakon, opat i pustelnik – wspominany 24 października.
Marcin z Vertou był diakonem, pustelnikiem i opatem, założycielem opactwa Vertou oraz ewangelizatorem regionu wokół Nantes we Francji. Bywa nazywany także Apostołem Herbaugesów.
Urodził się w 527 r. w Nantes wyróżniał się cnotą, nauką i talentem. Został wyświęcony na diakona przez św. Feliksa, biskupa Nantes, który uczynił go również archidiakonem kościoła w Nantes i powierzył mu nawracanie na chrześcijaństwo mieszkańców miasta i okolic.
Jego biskup wysłał go jako posłańca wiary do regionu Herbadilla/Herbauges – dziś Pays de Retz wokół Chaumes-en-Retz – na południe od Nantes, gdzie nawrócił Senocha w Teoffalgii – dzisiejsze Tiffauges. Jednakże, zgodnie z tradycją, napotkał również wielki opór w jednej z wiosek w tej okolicy, więc podróżował dalej w towarzystwie mężczyzny o imieniu Romanus – jedynego, który pozwolił się nawrócić – i jego żony. Kiedy opuścili wioskę, jej mury zawaliły się w odpowiedzi na modlitwę Marcina, a kobieta, która obejrzała się pomimo ostrzeżenia Marcina, została zamieniona w kamień – podobnie jak żona bratanka Abrahama Lota w Sodomie i Gomorze. To miejsce jest teraz na dnie Lac de Grand Lieu.
Jakby w ramach pokuty Martin podróżował następnie po całej Europie. Po powrocie z Anglii ożywił bliźniaczych synów wpływowego człowieka, który zmarł bez chrztu. Później przywiózł ich do klasztoru nazwanego ich imieniem Les deux Jumeaux, dwóch bliźniaków.
Około roku 577 r. wycofał się w samotność zostając pustelnikiem. Marcin zamieszkał na nieużytkach na prawym brzegu Sèvre Nantaise w Bretanii. Ludzie byli przyciągani do niego przez jego świętość, zgromadził wielu uczniów, zbudował kościół i powiększył swoją pustelnię, która stała się opactwem Vertou. Przez pewien czas Martin mieszkał jako pustelnik w lesie zwanym Durin – w miejscu dzisiejszego St-Georges-de-Montaigu. Pustelnia stała się podwójnym klasztorem. W założonym przez niego klasztorze – nazwanym później jego imieniem – na miejscu wyznaczonego mu przez anioła miejsca – w Vertou, pod jego przewodnictwem wkrótce zamieszkało ponad 300 mnichów. Martin był czwartym opatem, który przewodniczył opactwu w Ension – dzisiejszym St-Jouin-de-Marnes niedaleko Poitiers.
Założył również inne instytucje klasztorne, zanim zmarł w klasztorz – jednej ze swoich fundacji w 601 roku, w wieku siedemdziesięciu czterech lat.
Mnisi z Vertou zabrali ciało diakona Marcina do swojego klasztoru i pochowali go. Jego szczątki przybyły do Ension pod rządami opata Ramiranda / Raimbalda. Relikwia jego głowy trafiła do opactwa Florentius w Saumur.
Diakonowi Marcinowi przypisuje się liczne ekstrawaganckie cuda. Istnieje legenda, że zasadził swoją laskę pielgrzyma na środku dziedzińca opactwa w Vertou i że zakorzeniła się ona, wyrastając w cis, który widnieje na herbie gminy Vertou.
W 𝘔𝘢𝘳𝘵𝘺𝘳𝘰𝘭𝘰𝘨𝘪𝘶𝘮 𝘙𝘻𝘺𝘮𝘴𝘬𝘪𝘮 pod datą 24 października czytamy: „24 października, około 601 r., święty diakon i opat Marcin z Nantes, którego biskup Feliks z Nantes (6 stycznia 582/3 r.) wysłał w wiejskie, wciąż pogańskie okolice, aby ewangelizował ludność wiejską, zmarł w swoim klasztorze na wsi Retz w Bretanii. Święto jego przeniesienia do katedry w Nantes obchodzono 7 lipca.”
Foto – Kaplica św. diakona Marcina z Vertou, Katedra w Nantes – Cathedral of St.Peter and St.Paul, Nantes
opr. dk. Krzysztof Kaput