Diakon i męczennik – wspominany 15 lutego.
Jowita (Jowitus, Jowinus, Jowit) brat Faustyna, pochodzili z pogańskiej szlacheckiej rodziny. Obaj nawrócili się i przyjęli chrześcijaństwo. Starszy św. Faustyn był bardzo gorliwym kapłanem, zaś jego młodszy brat, św. Jowita, diakonem w Brescii, Rzymie, Mediolanie i Neapolu. Za panowania cesarza Hadriana zostali skazani na pożarcie przez lwy, ale gdy te nie chciały ich pożreć, namiestnik kazał ściąć obu braci, 15 lutego 122 roku w Brescii. Pochowani zostali poza murami miasta w 𝘱𝘰𝘳𝘵𝘢 𝘔𝘢𝘵𝘰𝘭𝘧𝘢. Ich relikwie przechowywano w Brescii, Rzymie, Bolonii i Weronie.
Tradycja wspomina o istniejącym już w III wieku oratorium na miejscu pochówku męczenników. Wzmianka o kościele pod wezwaniem św. Faustyna w Brescii pojawia się dopiero ok. 600 roku za sprawą papieża Grzegorza I – Wielkiego.
Kult świętych braci rozprzestrzenił się w VII wieku. Zostali ogłoszeni patronami Brescii w 1438 roku, po niezwykłym wydarzeniu jakie miało miejsce w czasie decydującej bitwy, gdy Brescia była oblegana przez przeważające siły mediolańczyków. Święci pojawili się na murach i odrzucali kule armatnie, które niechybnie zniszczyłyby mury obleganego miasta.
Imię Faustyn jest zdrobnieniem od Fausta i znaczy „przychylny”; Jowita zaś znaczy „młode życie”.
W 𝘔𝘢𝘳𝘵𝘺𝘳𝘰𝘭𝘰𝘨𝘪𝘶𝘮 𝘙𝘻𝘺𝘮𝘴𝘬𝘪𝘮 czytamy: „Dnia 15-go lutego w Bresci śmierć męczeńska św. Faustyna i Jowity, którzy za panowania cesarza Adriana w chwalebnej walce za wiarę chrześcijańską zdobyli sobie palmę zwycięstwa”.
W ikonografii przedstawiani jako kapłan oraz diakon, albo też jako rycerze. Ich atrybutami są: palma, miecz.
Wspomnienie liturgiczne tych męczenników obchodzone jest 15 lutego.
Foto – Obraz Vincenza Foppy przedstawiający NMP z Dzieciątkiem oraz świętych Faustyna i Jowitę w kościele św. Faustyna w Brescii
opr. dk. Krzysztof Kaput
